May 9, 2018 In Jazzopinie, NY Artist Q&A, Uncategorized

NY Artist Q&A: Jesse Byrom-Carter

For this series of bloggy interviews I’ve shared questions with young artists and musicians living in New York. This time: Bass player and composer Jesse Byrom-Carter. In addition to the questions, we met up and played a few songs in my place in Brooklyn together. Here is our collaboration on the standard ‘Everything must change’. 

Q&A with Bass player – Jesse Byrom-Carter

* Where are you from, what do you miss about home?

I’m from Perth, Western Australia. I miss the beaches, good coffee (I’m a little snobby about it), the weather, my family and friends and especially my Dad’s home cooking!

* Favorite place in the city

That’s a hard one. I would say West Village for the vibe, proliferation of jazz clubs and bars. I also really like Central Park when the weather is good!

* Favorite new music

I’m really digging David Binney’s music. Especially albums like Anacapa, South, Welcome To Life and Graylen Epicenter. Wayne Shorter. His new quartet stuff and the album High Life. Some singer songwriters like Gabriel Kahane and Becca Stevens, Nine Inch Nails and Chris Potter’s Underground and solo albums.

* Favorite old music

Anything Motown, funk or soul influenced, Donny Hathaway, Stevie Wonder, Otis Redding, Al Green, Parliament Funkadelic. Old school jazz – Miles Davis, Coltrane, Wayne Shorter, Bill Evans Trio, Monk, Sonny Rollins, Hank Mobley, Clifford Brown, Dexter Gordon, Art Blakey, Mingus, Sergio Mendez and Brazil 66, Djavan, Milton Nascimento, Weather Report, Herbie Hancock, Jaco Pastorius….the list goes on.

* What’s your favorite non-music thing to do

Exploring the city, walking.

* What are your currently working on musically

I’m working on some new compositions that have more of a through composed, with some interesting chord changes and meters. I’m also working on some songs with vocals and lyrics written by yours truly, featuring some great NYC based vocalists. It may end up as some kind of concept album, we’ll have to wait and see. Also working on releasing my debut album featuring guitarist Adam Rogers and Grammy nominee Alan Ferber. It’s going to be called ‘The Next Tomorrow Is Yesterday’, relating to the pace of NYC. Before you know it, tomorrow is already yesterday and you still haven’t done that thing! Hopefully mid-late this year is my target.

* Whats your greatest fan boy / girl moment?

My biggest fanboy moment was meeting my bass hero John Patitucci and helping load his car after a gig. I’ll never forget it!

* Craziest gig experience

My craziest gig experience happened last year at the show ‘A Charlie Brown Christmas Live On Stage’. On tour, we played a show in a small town called Dixon Illinois. The theatre that were in had a small stage which we had to fit upright bass, drums, electric piano and any props/scenery for the show. The curtain was literally right behind my back, and brushed me any time it moved. There was a notable difference in temperature between the back of the stage and the front. Towards the end of the first act, the curtain started to balloon out from the center, causing a ripple wave-like effect through the curtain. At one point in the show, the waves became so big they threatened to completely engulf me and my bass! I just managed to desperately brush away the curtain as it was closing. Any moment of hesitation would have meant me and my bass being capsized live on stage! It was really hard trying to complete the rest of the show without bursting into hysterical laughter.

* Where do you see yourself in 10 years?

Still in New York, many records later. Touring with my own and other artists music, with less struggle, content and happy, living in a studio apartment in Manhattan. Possibly with a dog.

* Link to a video of you

The Next Tomorrow Is Yesterday – https://youtu.be/3WrAD-xewr0

* Link to your website

http://jessebyromcarter.com/

December 17, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

NYC – Greg Hutchinson, Jimmy Heath & Jason Lindner

7/8/9/ dec NYC
Net voor (en na) de grote storm – de tentamens en Sandy – moest ik toch nog effe naar NYC. Ik kwam donderdag avond aan bij Joe. En hij was een beetje hyper, dus het zou een late avond worden. We keken een film over drugs handel in Mexico. En we hadden mijn bed op de vleugel geinstalleerd, want het was een beetje een rommeltje in de woonkamer (m.n. op de bank waar ik normaal slaap). Het sliep relaxt want het is lekker hoog van de grond, maar je moet natuurlijk niet halverwege de nacht je omdraaien en dan van de piano afvallen. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Vrijdagochtend ging ik naar Brooklyn, om te ontbijten met Jason Linder, hij was de hele maand op tour geweest naar Japan, Italie en Israel. Het was leuk om bij te praten, het is een inspirerende pianist. Hij heeft jaren les gehad bij Barry Harris en weet precies wat jazz is. Maar op dit moment maakt hij meer modernere jazz, wereld muziek, odd meter, en gaat het hem vooral om vernieuwing, en gebruik maken van verschillende kleuren… Je hoort rock en blues en gypsy in zijn muziek. Na de lunch zijn we met de taxi naar Manhattan gegaan, hij had repetitie voor zijn concert waar ik hem savonds weer zou zien. Ik heb toen de hele middag n beetje door de east village gelopen, en ben toen savonds naar Drom gegaan, waar het concert van Jason was. Hij speelde met Panagiotis Andreou, Mark Guiliana het materiaal van zijn cd NOW VS NOW. Kijk op zijn website: www.jasonlindner.net

De volgende dag ben ik naar de kerst markt op union square gegaan. Superleuk, allemaal handwerk en exclusieve, creatieve mensen. Houten stropdassen, sokpoppen, en kerstkransjes. Savonds Lasagne gekookt voor Joe Cohn en wat vrienden van hem.

Zondag uitgeslapen, en wat gestudeerd. Toen naar de Blue note gegaan waar ik Gregory Hutchinson trof. Samen gingen we met de auto naar zijn concert met Jimmy Heath, Jeb Patton in the First Presbyterian Church (Mount Vernon, NY). Tof concert, vooral om ook backstage de verhalen van Jimmy te horen, hij heeft net een nieuw boek uit, over zijn leven, “Walking with Giants”. Jimmy is geboren in 1926…. en echt een opa, maar wat een energie, grappen vertellen aan de lopende band… Na het concert ging ik met Greg weer naar Manhattan, en we stopten even in Smalls waarna ik door ging naar Fatcat. Joe Cohn moest daar spelen met Ehud Asherie. Daarna heb ik nog wat pool gespeeld met Joe en Floanne, dit duurde tot laat, en toen ik de volgende (maandag) ochtend de bus van 7 uur pakte had ik dan ook maar weinig geslapen…

November 10, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Rondje NYC met de biograaf van Coltrane

10 oktober 2012

De volgende ochtend moest ik vroeg op – rond 1130 had ik lunch met Ashley Kahn in gastronomie, een delicatesse zaak met kaas en charcuterie. Ashley Kahn is iemand die de hele jazz scène kent, hij werkt boor NYU en heeft de biografie van Coltrane geschreven (Love Supreme). Daarnaast heeft hij geschreven voor verschillende jazz magazines en kranten. Ik had Joanna uitgenodigd en Ashley had Massimo Chioccia uitgenodigd, een schilder uit Italië, die een expositie heeft met zijn jazz-georienteerde schilderijen in Birdland. ( Zijn website) Het was een interessante en relaxte middag. Na uitgebreid gegeten te hebben liepen we naar Central Park, daar was een festival: “jazz and colors” ter ere van de herfst. Wel dertig jazz bands speelden verspreid over het park en we hadden een superleuke wandeling. Aaron Goldberg speelde ook, en na zijn concert heb ik hem nog even gesproken…

Joanna moest naar Smalls en Ashley, Massimo en ik gingen chocolademelk drinken voordat ik met Ashley naar Dizzy’s jazzclub ging. We hebben nog geprobeerd om mijn fiets in zn auto te stoppen maar desondanks de hilariteit was t toch niet mogelijk…ach, ik fiets graag. Bij Dizzy’s voegde Joanna zich weer bij ons en zagen we t optreden van Gregory Porter, een zanger met een hele sterke stem, wat een energie. Ik werd voorgesteld aan de manager van Dizzy’s en daarna gingen we weer verder. De avond was immers nog niet afgelopen en het was een soort jazz marathon vandaag. Het concert dat daarop volgde was van Becca Stevens in the Jazz Gallery. Zij is een van de populairste jazz/songwriters van het moment. Mooie liedjes, op gitaar, ukelele en zang. Ik moet ook maar weer liedjes gaan schrijven. 😉

Na het optreden werd ik wederom voorgesteld aan de baas van de Jazz Gallery en gingen we nog wat drinken/ eten in Cafe EAR (wat eerst BAR was, als de TL-verlichting nog had gewerkt – zie foto). Het was een oud schipperscafe, want de straat was vroeger water…. en de schippers stapten zou uit hun boot om een borreltje te drinken bij EAR. Daarna heb ik Ashley en Massimo gedag gezegd en ben naar Smalls gefietst, daar was Joanna, en speelde Phillip Harper (trompet). Goed optreden. Ik werd voorgesteld aan Spike (baas van Smalls) en John Chin (pianist) waar ik even mee sprak. Daarna heb ik een heel lang gesprek gehad met Paul Odeh, over zijn leven in jazz. Hij is een jonge pianist – net als Aaron – en hij vertelde me over zijn ervaringen met jezelf leren kennen, en dat het in Jazz misschien nog wel lastiger is om jezelf te manifesteren dan in een 9-5 baan. Tom van der Zaal stond al een tijdje te hangen en ik moest hem even fatsoenlijk gedag zeggen. Deze saxofonist uit Den Haag is in New York voor 3 maandjes, en heeft het erg naar zijn zin. We gingen samen met Paul Odeh pizza eten en de volgende dag zouden we elkaar bij Joe’s concert ontmoeten. Aan het eind van de avond namen de jongens een taxi en ik ben naar huis gefietst. Wat een vrijheid.

November 9, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

NYC – zingen in Somethings Jazzclub

9 november 2012

Mijn fiets…
Dus afgelopen vrijdagochtend ging ik met de bus naar NYC. Ik zou eerst op donderdag gaan, maar er was een wind waarschuwing en op woensdag had het super gesneeuwd. Raar weer hier aan de oostkust, want de voorspellingen zeiden dat het zaterdag (na die sneeuwbui dus) wel 15 graden kon worden. Herfstjas mee dus en voor t eerst ook mijn fiets, die gratis met de Fung Wah bus in de laadruimte ging – briljant. Ik ben best Nederlands met die fiets van mij, elke dag ga ik twee keer 45 minuten heen en weer naar Berklee vanaf Watertown – waar ik nu woon. Dit ik een prima tochtje, langs de Charles river, en mn bilspieren zijn inmiddels behoorlijk afgetraind. Ook kan ik eten als een malle en heb ik altijd repen bij me (just in case) … Verder heeft mijn fiets heeft een speciale bagagedrager waar mn tas op bevestigd kan worden. Ook draag ik fietsleggings en kleed ik me op school om. Ik ben hier tenslotte in Berklee om te studeren, niet om er charming uit te zien 😉 … Typische Nederlandse functionaliteit dus.

New York dus.
In de bus zat ik toevallig naast Clay Lions, een geweldige saxofonist die aan Berklee studeert. Hij is al bijna klaar met zijn studie en betrokken bij het Global Jazz programma. Vier uur is zo voorbij als je een gesprek hebt… en in New York stopte de bus in China Town. Toen ben ik naar Joe gefietst. Fietsen in Boston is al een vak apart, maar in NY is het een hele belevenis! De auto’s rijden wel gevaarlijk, en je moet echt goed opletten wat je doet, het geeft je wel vrijheid.

Ik kwam aan en Joe was hyper, hij zou savonds een optreden hebben, en dan is hij altijd wat nerveus. We hebben gegeten en liederen gespeeld, hij speelt dan piano en ik zing. En ik kreeg mn eerste Vioolles! Dat was cool, ik zou heel graag viool leren spelen. Daarna kwamen natuurlijk ook de sightread oefeningen …. en gingen we naar Somethings jazzclub, daar moest hij optreden met Ray Parker (contrabas) en John Hartman (gitaar) . Ik had Sadja – een Nederlandse Fulbright student die aan columbia univ. studeert – uitgenodigd en we hebben samen het optreden gekeken. Tegen het einde mocht ik ook mee zingen. En wel drie nummers! But not for me, Detour ahead en Taking a chance on love. Pianist Ian McDonald deed ook mee, super 🙂 Er werd een film gemaakt van t optreden, dus als t goed is komt er nog iets op youtube. Daarna hebben we nog gehangen met de band, en namen we met zn vieren de taxi naar Joe’s appartement, Ian woont op de 13de verdieping (Joe op 15) en we besloten daar nog wat te hangen, samen met de HUMUS die Joe nog effe ging maken. Twerd 4 uur… en ik was best moe door de reis. Terug in Joe’s appartement heb ik in mn pyjama op de bank nog wat gezongen… Joe heeft zoveel energie, bizar. Nujah, misschien niet, in de jazz wordt niet geslapen…

October 20, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Cd’s verkopen voor Anat Cohen

20 oktober 2012
Overdag thee gedronken met Gabriella Martina. Zij komt uit Zwitserland en is al een tijdje afgestudeerd aan Berklee en werkt nu als zangeres en docent in Boston en omgeving. Je kunt haar nieuwe cd beluisteren op haar website : www.gabrielamartina.com/epk

Jason Lindner zou savonds spelen met Anat Cohen en ik ging uiteraard kijken. Jason had geregeld dat ik bij de crew hoorde en ik zou cd’s verkopen voor Anat, dat vond ze tof, en het was leuk om te doen. Het concert wat ze gaf waren eigen nummers en jazz standards, en het was echt geweldig. We hebben dan ook alle cd’s die ze bij zich had verkocht. (Een stuk of 40!) Je kan haar muziek beluisteren op http://anatcohen.com/

October 19, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Karrin Allyson – masterclass

19 oktober
Workshop Karrin Allyson en onweer

Ik was uitgekozen om mee te doen met de masterclass van Karrin Allyson, een geweldige jazz zangeres die naar Berklee kwam om een dag les te geven aan een aantal zangstudenten. Wel een eer – aangezien er 900 zangstudenten in Berklee zijn…

IMAG1441
“After graduating from UNO in 1986, Allyson moved to Minneapolis, and concentrated on her jazz career. In 1990, she moved to Kansas City, where her jazz career took off. In 1992 she recorded her debut album, I Didn’t Know About You, which was so well received it was re-released on Concord Records in 1993.[2] She subsequently recorded eight more Concord-released albums in Kansas City. In 1998, she moved to New York City with her longtime partner, classical music radio host Bill McGlaughlin, whom she met in Kansas City in the early 1990s. Allyson sings in English, French, Portuguese, Italian, and Spanish. The songs she performs are drawn from a variety of genres, including bossa nova, blues, bebop, samba, jazz standards, and other jazz modalities, and also ballads, pop standards, the Great American Songbook, soft rock, and folk rock. She has also recorded vocal performances of several instrumental jazz compositions, using both scatand vocalese techniques. As of 2011, she has recorded 12 original studio albums, all under the Concord label, and in 2009 she released a career-spanning “best of” collection. Four of Allyson’s albums — Ballads: Remembering John Coltrane (2001), Footprints (2006), Imagina: Songs of Brasil (2008), and ‘Round Midnight (2011) — have received Grammy nominations for Best Jazz Vocal Album. Allyson tours extensively, both in the United States and internationally.”

Wat Karrin vertelde aan de studenten was zeer waardevol, over podium presentatie, microfoon techniek en improvisatie. Bij iedereen had ze weer een ander punt van aandacht. Ik zong “taking a chance on love” en ze vond dat ik het best wat langzamer mocht zingen, zodat de woorden en de swing beter tot zijn recht komen. Daarnaast hebben de muzikanten heel weinig nodig om van de introductie (in rubato – without time) naar het thema te gaan, en door een noot te zingen kon de band al t nieuwe tempo op pikken.

Savonds gaf Karrin een concert in Scullers jazz club in Boston. Ik ben erheen gefietst (door de regen, als het hier regent dan regent het hier goed… ) En het leuke was dat ik gratis naar t concert kon kijken omdat ik meehielp met de cd verkoop. Altijd een leuk klusje, dus dat doe ik graag. Erna zou ik naar een Berklee feestje gaan, maar er werd nog wat nagedronken met de band van Karrin. En dit werd wat later dan gepland, erg gezellig, en rond een uur of 4 fietste ik naar huis. Ongeveer een half uur door de stromende regen. Op zich was ik wel voorbereid, maar het was zo dat het ook onweerde, boven mijn hoofd. Bizar eng. Hier in Boston werkt de riolering niet zoals in Nederland, dus er ontstaan rivieren op straat waardoor het lastig fietsen is. Brr…. In watertown (waar ik woon) aangekomen heb ik meteen maar een douche genomen en toen gaan slapen.

October 18, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Over Larry Monroe


8 oktober – recuerdo

Sir Larry Monroe, een begrip op Berklee, gaf vanaaf zijn ‘retirement- concert’ na 50 jaar te werken op Berklee. Ik heb Larry voor het eerst ontmoet tijdens Umbria Jazz in 2007, waar hij betrokken was bij de workshops die Berklee daar elke zomer geeft. Ik heb een tijd met hem gesproken over mijn carriere en studies. Larry is iemand die zich graag op de achtergrond houd, maar toch overal betrokken bij is. Hij heeft dan ook zoveel connecties in de muziek opgebouwd. En hij wordt beschreven als student, teacher, methodologist, dean, vice president and global ambassador. Hij is daarnaast ook een geweldig saxofonist en (bigband) arrangeur. Iemand waarvan ik onwijs veel kan leren.

Vanavond gaf hij dan een afscheidsconcert met eigen werk en eigen arrangementen, begeleid door de ongeveer 30 andere Berklee docenten die samen een geweldige band vormden. Daarnaast was een oud student van Larry uitgenodigd als special guest: saxophonist Donald Harrison. Larry’s meest recente job in Berklee was vice voorzitter van Academische zaken en van de (nieuwe) Berklee opleiding in Valencia (Spanje). Daarnaast speelde hij met Lou Rawls, Buddy Rich, Dizzy Gillespie, Tony Bennett, Gary Burton, and the Boston Pops Orchestra. Als docent heeft hij vele geinspireerd waaronder Branford Marsalis, Anat Cohen, en Donny McCaslin.

– http://www.berklee.edu/news/330/a-profile-of-berklee-s-international-man-larry-m
– http://jazztimes.com/articles/57726-larry-monroe-berklee-educator-to-retire-after-50-year

October 17, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Over John Patitucci


17 oktober

Professor en bassist John Patitucci is een van de docenten in het honoursprogramma van Berklee (Berklee Global Jazz Instituut) Hierover later meer… Hij was te gast bij het wekelijks forum van Global, en gaf de dag erna een interview in Berklee.

In het interview vertelde John over hard werken, en over van alle markten thuis zijn. Je moet alles kunnen, en goed. Hij vertrelde dat hij in LA werd uitgelachen als hij zijn contrabas meenam. Dit in tegenstelling tot in NY, waar de Electische bas ‘not done’ was…(en nog steeds een beetje is). Patitucci is geboren in Brooklyn in New York. Zijn interesse voor muziek begon ooit toen hij en zijn broertje een doos met platen vond op straat. Samen raakten ze gefascineerd door jazz en leerde bas spelen…. Hij verhuisde naar San Francisco om klassiek contrabas te studeren, en begon ook daar zijn carriere. Doordat hij jaren in LA woonde werd hij een muzikale duizendpoot. Mainstream, jazz, pop, funk, rock, alles kan hij spelen. Hij speelde onder andere met B.B. King, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Micheal Brecker, George Benson, Dizzy Gillespie, Bon Jovi, Joshue Redman, Freddie Hubbard, Tony Williams, Danilo Perez en Chick Corea.

Hij vertelde hierover. Een fantastisch moment was toen hij uitgenodigd werd op het befaamde valentijns feest van Chick Corea, om daar te spelen met de huisband. Chick hoorde hem spelen, en John was bloednerveus… Een paar weken later toen hij bij de radio aan het werk was – werd er gebeld. De engeneer die hem altijd in de maling nam zei dat het Mr. Corea aan de lijn was, John geloofde het niet, dus gooide de hoorn op de haak. Dus Chick moest nog een keer bellen… oeps… Uiteindelijk kreeg hij als 19 jarige de kans om te toeren met Chick Corea band…

Wow! En dat is dus gewoon een van mijn docenten…. !

Meer informatie over hem : http://www.johnpatitucci.com/

October 15, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

Lionel Lioueke, Jason Lindner en Pat Metheny in een week…

Boston 10-15 oktober 2012

Woensdagochtend (10 oktober) had ik de bus terug naar Boston en kwam ik net op tijd voor het laaste half uurtje van Herman Hamptons klas. De jongens uit dat ensemble zijn super, en ik heb het gevoel dat ik meer met ze moet doen. Dat gaat komen. We doen instrumentale nummers zoals Jazz crimes van Joshua Redman, peace van Horace Silver en Jingles van Montgomery. Daarna ging ik snel door naar de workshop voor Global Jazz en toen naar het concert van Marco Pignataro, Marcello Pellitteri, George Garzone en Riccado del Fra. Daarna ben ik als een malle naar Scullers gefietst. Ik weet niet meer precies waarom, maar iets in me voelde dat ik moest gaan. Ik arriveerde bij het laaste nummer van Donny McCaslin en Jason Lindner. Geweldige muzikanten, wat een energie. Ik had nog steeds mn tas bij me, de NYC rugzak… Ik werd voorgesteld aan Jasons neef en diens vrouw we dronken wat. Daarna heb ik met Jason nog een paar uur gepraat en wat tv gekeken (waaronder “boer zoekt vrouw” op uitzending gemist op de ipad, in het kader van de internationalisering..).

De donderdag kon ik nog niet uitrusten wat het was weer volop aan de bak. Pianoles, harmonie, zangles, en daarna kon ik nog niet naar huis, want ik had officehour met Pilkinton (mn docent van Arrangeren), een auditie voor een show, en daarna opname sessie voor KwangHoon, een klasgenoot. Hij volgt een klas “jinglewriting” en ik heb voor hem zijn geschreven jingle ingezongen, en het is supergrappig geworden!

Vrijdags was ik te gaar voor woorden, en ben ik altijd vrij, dus heb ik uitgerust maar ben ik savonds wel naar Lionel Lioeke gegaan in Regatta bar. Dat was een super concert. Lionel doet zoveel met zijn stem, en het is zo ontzettend ritmisch, daar moet ik meer van leren.
Het weekeinde heb ik rustig aan gedaan, nujah, tussen het studeren door dan, en savonds ben ik met de meiden gaan eten. Dat was super! Ik heb vriendinnen in Boston best gemist eigenlijk, er zijn hier zoveel jongens… Zondags met Gabriella koffie gedronken en gesproken over marketing, en zwitserse chocola gegeten en toen naar het concert van Pat Metheny in de BPC, dat was geweldig, een van de beste concerten tot nu toe. Het was een compilatie van alles wat hij in zijn carriere gedaan had, alle verschillende gitaren en sferen en stijlen waren vertegenwoordigd, en hij had een soort electronisch orkest bij zich, intens!
October 13, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

NYC – Jazz for Obama

9 oktober 2012 – De dag die het spijbelen waard was… Vandaag ging ik Aaron Goldberg helpen met het Jazz for Obama concert…Ik belde Aaron al vroeg, hij zei me dat ik kon flyeren, en dan moest ik hem binnen het uur treffen bij Symphony space (between 95-96). Ik kwam aan en Aaron zei dat hij eten nodig had, dus we gingen samen naar de pizzaria om de hoek. Jazz pizza’s waren daar! “Zo, ik heb een knuffel nodig” … En uiteraard kreeg hij een knuffel… zo doen die jazzmannen dat.. Zolang het bij een knuffel blijft… En, met al dat gestress had hij dat ook wel verdiend. We aten pizza en daarna gingen we beiden aan de slag.

Ik heb bij de uitgang van de metro de Obama flyers uitgedeeld en dat was super interessant. Het is als niet-Amerikaan moeilijk inschatten wie voor wat stemmen gaat, en daarnaast moet je dan nog bedenken dat niet iedereen geld heeft voor een prijzig benefiet concert. Het was wel makkelijk verkopen, omdat de line up geweldig was, en daarnaast is Obama een ‘good cause’ … als Romney zou winnen dan zou er direct een nieuwe oorlog ontstaan, daarnaast zou het niet goed zijn voor de economie en al helemaal niet voor cultuur. Dit was dus wel het minste wat ik kan doen. Al hou ik me het liefste zo min mogelijk met politiek bezig.

Later in de middag ben ik koffie en thee gaan organiseren voor de backstage, en heb ik de VIP’s naar hun plaatsen begeleid. Verder heb ik tijdens de pauze sponsor posters verkocht. En later op de avond een beetje gehangen. Gesproken met Ashley Kahn, de schrijver van de Coltrane Biografie. Ik nam een foto van hem en Jimmy Heath met Chocolade koekjes. Leuk gesprek gehad! Zoveel idolen liepen daar rond! Ron Carter, Marc Guilani, Ravi Coltrane, Deedee Bridgewater, Christian McBride, Becca Stevens, Gretschen Parlato, Roy Haynes, Jimmy Heath… etc… En ik was daar, met mn koffie kan! Een geweldig concert, zie impressie van Mr Brian Pace. Na de show sprak ik met Joanna Wallfish een singersongwriter uit London die pas in Engeland was en hebben we afgesproken dat we elkaar de volgende keer zouden ontmoeten. Ook sprak ik met Jason Lindner, die een blauwe streep haar had op zijn achterhoofd, interessant kapsel merkte ik op, past goed bij je blauwe ogen. – wist ik veel wie hij was – gewoon casual. Jason nodigde me uit om de volgende dag naar zijn concert in Scullers te komen. Ik zou weer in Boston zijn, dus dat kwam goed uit. Na het hele gebeuren dronk ik nog wat met Aaron, en twee vriendinnen van hem. Aaron heeft veel vriendinnen – dit terzijde – twas een mooie afterborrel. Spicy-chocolate-martini…. hm..

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=tDERieDAvRU&w=560&h=315]