NYC zingen in Birdland!

Maandag 12 november
Sochtends goed ontbijt gehad, pasta die Joe had gemaakt en een contrabas les gehad! Dat zou ik ook heel graag leren spelen. Daarna had ik met Joanna in Washington Square park afgesproken. We hebben een tijd gekletst over de jazz scene en de mannen. Het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen, en het is fijn om een vriendin in NYC te hebben, die ook in de scene zit. We hebben zelfs nog “gebusked” … een paar liedjes samen gezongen. Daarna heb ik een beetje rondgelopen in de westvillage en wat geschreven, mn ouders gebeld en wat smsjes verstuurd.

Ik at risotto in een risotto restaurant en ontmoette Joanna daarna weer om een ijsje te eten. Savonds was ik uitgenodigd door Massimo Chioccia in Birdland. Massimo had daar zijn expositie van zijn schilderijen en die wilde ik graag zien, daarnaast was er de Cast party van Jim Carruso, en ik heb mn naam op de lijst gezet en ook n liedje gezongen. Het was grappig want Jim maakte een grapje over Nederlandse volksliedjes en toen heb ik heb daarop aangesproken en een stukje van “op een mooie pinksterdag” gezongen… Vonden ze geweldig. Ook super om in een wereldberoemde club te zingen met zoveel publiek. Na de show stelde Massimo me voor aan de baas, Gianni, en deze zei me dat ik moest laten weten als ik weer in de stad ben.

Toen nam ik afscheid van Massimo en fietste ik naar de Vanguard. Daar kon ik nog net t laatste stukje van de bigband zien en Joe en Tom waren er ook. Toen ben ik met Tom verder naar Smalls gegaan, en zag ik Joanna – want die was jarig! Dat was gezellig, daarna kwam ik Pasquale Grasso tegen, en we hebben erg lang staan praten. Een geweldige gitarist, hij is iets jonger dan ik, maar zijn ziel voelt ouder..

Ik zou opblijven tot 5 en dan met Jonah (mijn klasgenoot) meerijden naar Boston. Hij was op bezoek bij zijn broer in de bronx, die studeert bij Fordham. Ik kwam thuis rond 4:30 en Joe was nog op … Ik heb mn spullen gepakt, en toen kreeg ik een sms van Jonah, hij had niet geslapen, dus hij kon niet terug rijden. Morgen, dinsdagochtend misschien..

NYC – Carnegy hall

Maandags ben ik met Jeroen naar het museum gegaan, ik was best moe van de dagen ervoor, maar het was belangrijk om nog effe af te spreken voor JS weer naar Nederland zou gaan. We spraken af bij het MoMa en we hebben onwijs veel lol gehad bij alle bizarre moderne kunst. Veel rare foto’s gemaakt. Die je hieronder wel ziet… Inmiddels was het avond en belde Richard me, of ik bij hem wederom kwam eten, wellicht. Ook Aaron Goldberg had gebeld dat hij gestressed was omdat zijn computer dood was en hij bezig was met het jazz for Obama concert. Ik zou hem helpen met het een en ander, dus zei ik JS gedag en ging ik naar Carnegie Hall. Daar waren de vrienden van Aaron aan het flyeren voor het Obama concert van de volgende dag. Met een stapel Flyers in mijn hand hiep ik mee. Veel mensen reageerden positief en we hadden leuke smalltalk. Toen sprak een zekere John me aan en hij vertelde me dat hij betrokken was bij de Jazz Gallery. Vervolgens zei hij me dat zijn date gecancelled had en dat hij dus een extra kaartje had voor de show in Carnegy Hall. Tuurlijk wilde ik mee! The New Orleans Orchestra speelde….en vierde hun tien jarig bestaan, met speciale gasten als Bradford Marsalis en Deedee Bridgewater. Dus zat ik ineens op rij 9 , helemaal vooraan. Het was een geweldig concert en als toegift kwam de hele band door de zaal lopen – net als in New Orleans! Na het concert moest ik haasten want Joe stond te wachten bij de Village Vanguard, we gingen naar de Bigband kijken. Dat is mijn favouriet! De arrangementen van Thad Jones … zo zou ik graag leren schrijven. Dit semester volg ik ook het vak arrangeren voor 6 blazers, en volgend semester neem ik Arrangeren voor Bigband. De Vanguard bigband bestond uit grote namen, en muzikanten op leeftijd, maar ze waren zo strak, zo veel swing. Geweldig. Joe was ook helemaal in zijn element.

Daarna dacht ik naar Smalls te gaan, maar Linnea stuurde me n sms dat ze nog in de stad was. Met haar en twee vrienden belandden we in The Garage en uiteindelijk in Smalls. Dat was leuk, maar ik was best moe van al het heen en weer gesjees. Snachts toen ik terug kwam in Joe’s appartement heb ik nog wat muziek gemaakt met Joe. Hij was best hyper, maar twas iig leuk om muziek te maken. Joe speelt naast gitaar ook contrabas, piano en trompet en we deden call and response waarbij hij iets speelt en ik dat dan nazing. Rare hobby, jazz…
(7/8 oktober 2012)

NYC – Concert Ravi Coltrane en Greg Hutchinson

photo

Zaterdags heb ik pompoensoep gemaakt met Joe en dat was super, hij houd erg van koken en was erg enthousiast. Ook hebben we klassiek piano gespeeld en gezongen, en toen zelfs muziek uit de the Phantom, (en andere Andrew Lloyd Webber muziek) en toen hebben we wat liederen van Brahms gedaan en wat sightreading … De avond was nog jong en ik ben naar Fatcat gegaan waar Raphael Delugoff speelde, een pianist, en toen naar Smalls. Ik belde Richard (een gitarist en vriend van mij) even op omdat hij me bericht had. Hij had op FB gezien dat ik in de stad was, en wilde afpreken. Ik had echter niet zoveel zin in om in het midden van de nacht naar Astoria te gaan en dan bij hem te crashen… Hij wel, hij wilde zelfs een taxi betalen… pfff. .. Maar op het moment dat ik met hem aan de telefoon hing kwam Gregory Hutchinson aangelopen. Hij kende mij nog vanwege Reuben en Aaron. En ik heb toen Richard bedankt, en heb met Greg in Smalls gehangen. We hadden een lang gesprek, en toen zei hij dat hij een mooie cd van Betty Carter in de auto had, en dat de Smalls sessie maar niets was. (Op dat moment waren er alleen piepende en knorrende saxofonisten op de sessie)… Vervolgens zaten we samen in zijn auto. We spraken over ons leven, en ik deed mijn beklag over mannen in de jazz. Hij dropte me af bij Joe en ik ging slapen, ik denk dat het rond een uur of 5/6 moet zijn geweest. Weer een nacht weinig slaap…

Greg had me uitgenodigd voor zijn concert de dag erop met Ravi Coltrane in the Village Vanguard. Na nieuwe schoenen gekocht te hebben ging ik naar Joe om me klaar te maken voor de avond en ging ik een hapje eten met Linnea, (een klasgenoot van Berklee) die ook in de stad was. Toen ben ik naar the Vanguard gegaan, dat was een super concert. Ik zat vooraan, en het was – ik moet toegeven – interessant om Greg te zien drummen. Ik had hem al veel vaker zien drummen, maar in de context van de gesprekken die we de avond daarvoor hadden gehad, leek het toch heel anders. Hij heeft een soort humor en intensiteit als persoon en dat reflecteerd in zijn spel, wat ik erg waardeer, en ik heb veel respect voor hem als muzikant. Tijdens de show zat ik naast een andere drummer, Eric Peters, en we hebben even gesproken. Na de show heb ik uiteraard Greg gedag gezegd en ik ging door naar Smalls.
(6/7 oktober 2012)