March 20, 2014 In Uncategorized

NYC March 2014

2014-03-02 21.38.17There comes a point that I really need to go to NYC. Sometimes that city will mix you up and you’ll always get some new inspiration. I wanted to see my friend Joanne, and guitarist Joe Cohn, and my Parisian friend Felix Lemerle (who will study guitar on a Fulbright in NYC next year!)

Also there were some Dutch people in the City I would try to meet, Hans Mantel, Mirjan van Leijenhorst and Ahmet Polat. They were on a trip for Jazz festival Delft to meet some people for their project “ the jazz dream“ connecting renowned artists with young talents. (http://www.thejazzdream.nl)

The plan was to stay with Joanne, but I hadn’t clearly communicated my stay, so on saturday afternoon I needed to find a place to sleep, but, its NYC, anything could happen. I went to have a coffee with Sajda, a friend that studies art philosophy in NYC, then went to the after diner hang with the Dutch jazz – peeps and Mirjan told me (thank the lord!!) that she had a hotel room with two beds, and I could just stay there 🙂 …

I went to the concert of Joe Cohn in a sushi place where I met Felix and after hanging with Joe for a bit I went with Felix to another jazz – restaurant where we sat in, singing a bit.

The next morning it was really nice to have breakfast in the hotel with Hans Mantel and catch up a bit. Then I talked for a while with a art journalist from the Gardian (UK) which was really interesting. I went to see Joe Cohn’s concert in Brooklyn and had an amazing diner in that place. That evening I would stay at Joe’s place so we went to his house to drop off my bag and make some music. Joanne was performing in this acrobat show in Brooklyn and it happened to be a really cool show, people juggling, trapeze, aerial hammock, aerial straps, Chinese pole and fire eating … wow.. .that was really something else!
http://www.themusebrooklyn.com

Here some pictures 🙂

January 2, 2014 In Uncategorized

Bob Mover

Bob Mover_MTM117

Eindelijk, Bob Mover heeft een nieuwe cd (juni 2013) en ik zag hem in Boston een optreden met gitarist Joe Cohn en drummer Bob Gullotti in oktober. Joe Cohn volg ik al jaren en het was geweldig om Bob nu dan ook te onmoeten. Een bijzonder persoon, wat je direct in zijn spel kan horen. Saxophonist en vocalist Bob Mover werkte met Chet Baker, Charles Mingus en Jaki Byard. Sinds de jaren 70 profileerde hij zich meer als een bandleider en is in staat om zowel emotionaliteit en techniek op het podium te brengen, en wel over de hele saxofoon linie – alt tenor en sopraan. Op de cd ‘It amazes me’ die hij in 2008 uitbracht is Bob Mover voor het eerst te horen als vocalist. Hierop volgde zijn nieuwe dubbel-cd “my heart tells me” waarbij hij zich zowel als saxofonist en vocalist laat horen. Samen met onder andere pianist Kenny Barron, bassist Bob Cranshaw en trompettist Josh Evans brengt hij het American songboek – wederom – tot leven.

“I consider myself a musician who sings, as opposed to a singer”
Meer informatie op; www.bobmover.com

December 17, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

NYC – Greg Hutchinson, Jimmy Heath & Jason Lindner

7/8/9/ dec NYC
Net voor (en na) de grote storm – de tentamens en Sandy – moest ik toch nog effe naar NYC. Ik kwam donderdag avond aan bij Joe. En hij was een beetje hyper, dus het zou een late avond worden. We keken een film over drugs handel in Mexico. En we hadden mijn bed op de vleugel geinstalleerd, want het was een beetje een rommeltje in de woonkamer (m.n. op de bank waar ik normaal slaap). Het sliep relaxt want het is lekker hoog van de grond, maar je moet natuurlijk niet halverwege de nacht je omdraaien en dan van de piano afvallen. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Vrijdagochtend ging ik naar Brooklyn, om te ontbijten met Jason Linder, hij was de hele maand op tour geweest naar Japan, Italie en Israel. Het was leuk om bij te praten, het is een inspirerende pianist. Hij heeft jaren les gehad bij Barry Harris en weet precies wat jazz is. Maar op dit moment maakt hij meer modernere jazz, wereld muziek, odd meter, en gaat het hem vooral om vernieuwing, en gebruik maken van verschillende kleuren… Je hoort rock en blues en gypsy in zijn muziek. Na de lunch zijn we met de taxi naar Manhattan gegaan, hij had repetitie voor zijn concert waar ik hem savonds weer zou zien. Ik heb toen de hele middag n beetje door de east village gelopen, en ben toen savonds naar Drom gegaan, waar het concert van Jason was. Hij speelde met Panagiotis Andreou, Mark Guiliana het materiaal van zijn cd NOW VS NOW. Kijk op zijn website: www.jasonlindner.net

De volgende dag ben ik naar de kerst markt op union square gegaan. Superleuk, allemaal handwerk en exclusieve, creatieve mensen. Houten stropdassen, sokpoppen, en kerstkransjes. Savonds Lasagne gekookt voor Joe Cohn en wat vrienden van hem.

Zondag uitgeslapen, en wat gestudeerd. Toen naar de Blue note gegaan waar ik Gregory Hutchinson trof. Samen gingen we met de auto naar zijn concert met Jimmy Heath, Jeb Patton in the First Presbyterian Church (Mount Vernon, NY). Tof concert, vooral om ook backstage de verhalen van Jimmy te horen, hij heeft net een nieuw boek uit, over zijn leven, “Walking with Giants”. Jimmy is geboren in 1926…. en echt een opa, maar wat een energie, grappen vertellen aan de lopende band… Na het concert ging ik met Greg weer naar Manhattan, en we stopten even in Smalls waarna ik door ging naar Fatcat. Joe Cohn moest daar spelen met Ehud Asherie. Daarna heb ik nog wat pool gespeeld met Joe en Floanne, dit duurde tot laat, en toen ik de volgende (maandag) ochtend de bus van 7 uur pakte had ik dan ook maar weinig geslapen…

November 9, 2012 In Jazzopinie, Uncategorized

NYC – zingen in Somethings Jazzclub

9 november 2012

Mijn fiets…
Dus afgelopen vrijdagochtend ging ik met de bus naar NYC. Ik zou eerst op donderdag gaan, maar er was een wind waarschuwing en op woensdag had het super gesneeuwd. Raar weer hier aan de oostkust, want de voorspellingen zeiden dat het zaterdag (na die sneeuwbui dus) wel 15 graden kon worden. Herfstjas mee dus en voor t eerst ook mijn fiets, die gratis met de Fung Wah bus in de laadruimte ging – briljant. Ik ben best Nederlands met die fiets van mij, elke dag ga ik twee keer 45 minuten heen en weer naar Berklee vanaf Watertown – waar ik nu woon. Dit ik een prima tochtje, langs de Charles river, en mn bilspieren zijn inmiddels behoorlijk afgetraind. Ook kan ik eten als een malle en heb ik altijd repen bij me (just in case) … Verder heeft mijn fiets heeft een speciale bagagedrager waar mn tas op bevestigd kan worden. Ook draag ik fietsleggings en kleed ik me op school om. Ik ben hier tenslotte in Berklee om te studeren, niet om er charming uit te zien 😉 … Typische Nederlandse functionaliteit dus.

New York dus.
In de bus zat ik toevallig naast Clay Lions, een geweldige saxofonist die aan Berklee studeert. Hij is al bijna klaar met zijn studie en betrokken bij het Global Jazz programma. Vier uur is zo voorbij als je een gesprek hebt… en in New York stopte de bus in China Town. Toen ben ik naar Joe gefietst. Fietsen in Boston is al een vak apart, maar in NY is het een hele belevenis! De auto’s rijden wel gevaarlijk, en je moet echt goed opletten wat je doet, het geeft je wel vrijheid.

Ik kwam aan en Joe was hyper, hij zou savonds een optreden hebben, en dan is hij altijd wat nerveus. We hebben gegeten en liederen gespeeld, hij speelt dan piano en ik zing. En ik kreeg mn eerste Vioolles! Dat was cool, ik zou heel graag viool leren spelen. Daarna kwamen natuurlijk ook de sightread oefeningen …. en gingen we naar Somethings jazzclub, daar moest hij optreden met Ray Parker (contrabas) en John Hartman (gitaar) . Ik had Sadja – een Nederlandse Fulbright student die aan columbia univ. studeert – uitgenodigd en we hebben samen het optreden gekeken. Tegen het einde mocht ik ook mee zingen. En wel drie nummers! But not for me, Detour ahead en Taking a chance on love. Pianist Ian McDonald deed ook mee, super 🙂 Er werd een film gemaakt van t optreden, dus als t goed is komt er nog iets op youtube. Daarna hebben we nog gehangen met de band, en namen we met zn vieren de taxi naar Joe’s appartement, Ian woont op de 13de verdieping (Joe op 15) en we besloten daar nog wat te hangen, samen met de HUMUS die Joe nog effe ging maken. Twerd 4 uur… en ik was best moe door de reis. Terug in Joe’s appartement heb ik in mn pyjama op de bank nog wat gezongen… Joe heeft zoveel energie, bizar. Nujah, misschien niet, in de jazz wordt niet geslapen…