“Zeg, volgende week mis ik de Harmonie les, dus ik kom wel even naar uw spreekuur, dan lever ik mn huiswerk van te voren in”. Dus zoals het de goede student betaamd, helemaal voorbereid de les missen en een lang weekeind weg, naar …. Ta ta ta ta….. St Louis. Het mocht van mijn docent, hij adviseerde me zelfs nog een aantal dingen: “ga naar het citymuseum … en kruip daar dan tussen de muren in de grot naar het orgel, wil je?! ” Hmm… dacht ik, en met mij vele anderen, we gaan het zien.
Een andere docent vertelde me dat ik waarschijnlijk geen Ragtime zou gaan zien, dus de jazz moest ik opzoeken in café “jazz at the Bistro”… Als je op zoek zou gaan naar blues zou je alleen maar uitkomen bij blauw geklede hocky fans. Hij vertelde me zelfs een vriend van hem op te zoeken die muziek recensent was, die zou naar het concert in de Bistro op zondag gaan.
Zo belande ik na een vlucht via Chicago in St. Louis. In de trein van het vliegveld naar de binnenstad ontmoette ik een belgische Fulbrighter die business journalistiek in New York studeerde. En ik zou hem later wel ontmoeten tijdens de seminar. Ik ging natuurlijk direct naar het city museum. Het was geweldig, een vliegtuig hing voor de ingang, een schoolbus bovenop het gebouw, ze hadden een grot in het midden van het gebouw waar een orgel in hing… (waarop ik natuurlijk even mocht spelen) en een glijbaan van tien verdiepingen. Dan was er een hele verzameling van atributen die de architect door de jaren verzameld had. Zo had hij een verzameling deurknoppen, rare maskers, metalen framewerken waar je doorheen kan kruipen, glazen flessen waarmee hij een wand heeft gebouwd, een aquarium met aaibare vissen, bizar… kijk ook op de site…. hieronder een aantal foto’s…
Toen aan het eind van de dag ik aan de man van de catering vroeg waar ik het jeugdhotel “Huckleberry Finn” kon vinden bood hij me een lift aan. Toen we daar aankwamen bleek het jeugdhotel verschrikkelijk te zijn… de straat was veilig, maar de straat ernaast moest je niet komen, en algeheel een beetje crappy. Toen zei de catering baas van het museum dat hij een extra kamer had… Dit aanbod heb ik aangenomen en ik had in zijn super-de-luxe huis de hele zolder met eigen badkamer tot mijn beschikking. Hij vertelde dat hij veel gereisd had en dat mensen hem altijd hadden geholpen. Ook had hij goede ervaringen met Nederlanders omdat zijn vrienden naar Nederland verhuisd waren en daar in Amsterdam “Boom Chicago” comedy club hadden gestart!
Een vriend van hem kwam effe buurten (*lees een joint roken omdat dit – wegens zijn recente huwelijk – thuis niet mogelijk was) en hij was drankverkoper, dus we dronken een duur glas champagne als aperitief. Daarna gingen we wat eten in de Italiaanse wijk… erg goed. Savonds – zoals gepland – heb ik het concert van Russel Malone en Cyrus Chestnut trio in Jazz at the Bistro gezien. Erg goed, maar misschien niet de beste combinatie van muzikanten…
De volgende dag ontbeten we bij hem om de hoek. Hij vertelde me dat hij verschillende restaurants had gehad en deze gebouwen nu allemaal verhuurde aan nieuwe eigenaren, ook had hij twee appartementen complexen op gekocht en was deze aan het verbouwen tot studentenhuizen. St louis is een gemixte stad, met heel veel diversiteit, arm en rijk, allemaal door elkaar heen. De ene straat is veilig, de straat ernaast niet… Het was interessant om zijn verhalen te horen en hij gaf me een tour door de stad, rond een uur of 12 zette hij met af bij de Botanische tuin met de boodschap; “Ga jij maar lekker bloemetjes kijken, ga ik effe dingen regelen op werk en kom ik je over 2 uurtjes weer ophalen”…. De botanische tuin bleek een van de mooiste ter wereld, en alles was net in bloei… het weer was dan ook geweldig en twee uur later werd ik – keurig netjes – met de cabrio opgehaald. Toen gingen we nog even een biertje drinken bij de blues – nee geen muziek dit keer – maar hockey peeps die bezig waren met in de stemming voor de wedstrijd moesten komen.
