Toen was het tijd om in te checken… Het Hotel wat Fulbright geregeld had was geweldig, een voormalig treinstation, heel erg mooi. En we konden meteen de bus in naar de openingsceremonie. Deze werd gehouden in het St Louis Museum of National History, en daar kregen we een lezing en diner. De dagen die daarop volgden waren super interessant. Er waren 150 fubrighters van over de hele wereld, die met elkaar in debat gingen over van alles en nog wat… want tja – zo vertelden ze ons – tussen jullie zitten toekomstige wereld leiders… Wat doe je dan natuurlijk met zo’n grote groep met slimmeriken ?! Je houdt fake verkiezingen!! We werden ingedeeld als democraten en republikeinen en dan moesten we onze campagne leiders kiezen, en debatteren. Op deze manier leerden we over het Amerikaanse verkiezingstelsel en konden we ons inleven in de verschillende onderwerpen die hiermee gepaard gaan. Verder konden ze ons verrassen met een community service – middag, een diner bij ‘echte St Louis’ inwoners en een bustour langs de verschillende highlights van de stad (inclusief een tourguide met een rood mantelpakje en een te grote jaren 70 bril die zichzelf Jersy-tomato noemde en ‘Meet me in St. Louis” voor ons zong…)
Er stond een vleugel in de voyer… en van 10 tot 3 uur snachts heb ik liedjes van mn Ipad gespeeld die alle Fulbrighters met me mee zongen, geweldig…Tussen de intellectuele discussies door muziek maken kan nooit kwaad. Het klimaat op Berklee is heel anders dan tussen deze mensen, wat wellicht logisch is, maar in Berklee zit iedereen in zijn eigen bubble, de “ik hoop het te maken in de muziek – bubble”… Op die manier heb ik mezelf nooit gevoeld. Ik heb altijd meerdere dingen tegelijk gedaan, en daar haal ik veel inspiratie uit, door de jaren heen heb ik met zo veel mooie en verschillende mensen gewerkt, als psycholoog, met mijn koren, mijn leerlingen en op de universiteit en de conservatoria waar ik zat… dit draagt allemaal bij aan wie ik ben. De Fulbright ervaring is er ook zo een, mensen van over de hele wereld ontmoeten, discussies aangaan en ervaringen delen, daar kan ik dan weer liedjes over schrijven. En dit alles maakt mij een betere muzikant. Hier in Berklee is het een balans zoeken tussen je opsluiten in de repetitieruimte (keihard studeren, veel uren maken) en naar buiten gaan, ontdekken wie je bent, wat je voelt en wat anderen voelen. Met mensen muziek maken en leven ervaren. Daar hoeft geen muziek aan te pas te komen, muziek is faciliterend, het is een middel om connectie te maken.
De laatste avond eindigden we in “the Arch”, waar we diner hadden en vervolgens allemaal omhoog konden om van St Louis bij nacht te genieten. Een super speciale afsluiting van een geweldige vier dagen. De Fulbrighters met al hun verschillende achtergronden stonden open, waren geinteresseerd in de wereld en in de mens, en dit bracht een inspirerend klimaat. Een aantal mensen zou ik graag opzoeken om het gesprek dat we hadden voor te zetten. Het is een behoorlijke uitdaging om 150 mensen in 4 dagen te spreken. Maar goed, ik weet dat ik deze mensen in de rest van mijn leven nog tegen zal blijven komen.
Om deze blog af te sluiten een quote:
“The Fulbright Program aims to bring a little more knowledge, a little more reason, and a little more compassion into world affairs and thereby increase the chance that nations will learn at last to live in peace and friendship.” – Senator J. William Fulbright
Fulbright, bedankt voor deze kansen, het is je gelukt 🙂
Je hebt geweldige dagen gehad begrijp ik al.
Mooie ervaring weer.