Ik zou nog langer kunnen blijven in Parijs, maar ik voelde dat het goed was. Ik was bijna een maand op tour en ik weet nu wel wat uit je rugzak leven is. In Boston heb ik ook niet veel spullen – ik kon zelfs op de fiets verhuizen naar mn nieuwe studentenkamer. Maar een plek hebben waar je spullen liggen, das toch wel fijn. Anyway, ik dus met de trein van Parijs naar Nederland, maar met tussenstop in Brussel. Daar ging ik op bezoek bij Carla, Italiaanse die ik ooit op een workshop bij Veneto jazz 2008 heb ontmoet. Ik had haar daarna nog een paar keer in Brussel gezien en omdat mijn trein langs Brussel reed besloot ik een extra stop te maken. Carla werkt als psycholoog en ze is getrouwd met Angelo Gregorio, een saxofonist. We zijn smiddags wat gaan drinken en savonds na het eten nog naar een Jamsessie. De volgende dag zou ik met de trein weer terug gaan maar Angelo vroeg me of we nog wat konden opnemen. Hij had net een nieuwe cd uit waarbij hij gebruikt maakt van live- looping waardoor hij in zijn eentje een heel saxofoon ensemble creĂ«ert. Daarnaast hadden we gesprekken over wat hem inspireert, zijn docenten – bijvoorbeeld George Garzone, ook een van mijn docenten – en zijn dromen. Ik raakte geinspireerd en koos een van mijn teksten en muziek. We onderzochten de mogelijkheden van een zang – sax duo…En, vervolgens namen we in een middag een nieuw nummer op. “Why do we play answers?” De tekst is tevens geinspireerd op mijn saxofoon docent Ed Tomassi die me vertelde dat veel (jonge) muzikanten altijd maar antwoorden willen spelen en dat het beter is om ook af en toe een vraag te spelen. Anyway, om niet in een filosofische discussie te belanden, je kan het nummer hier beluisteren, en natuurlijk aanschaffen 🙂
www.vivienne.bandcamp.com
